Je doet je best, je bent er voor anderen, je houdt alles draaiende, je draagt veel, je werkt hard. En ergens sluimert een gevoel van tijd te kort, van gemiste aandacht voor jezelf. Misschien voel je je ook wel moe en leeg. En merk je dat jezelf ergens onderweg een beetje bent kwijtgeraakt. Je hoofd maakt overuren. Je voelt de behoefte om tot rust te komen, maar echt landen lukt moeilijk. Je voelt dat er iets in je leeft – een gevoel, een verlangen, pijn – dat nauwelijks ruimte krijgt in de stroom van alledag.

Misschien mis je ook echte nabijheid. Je verlangt naar mensen die werkelijke naar je luisteren en aanwezig zijn. Waarbij je kunt delen wat er in je leeft en waarbij je je niet in hoeft te houden. Waar emoties en gevoelen er mogen zijn. Je verlangt naar een warme veilige bedding waarin je steun ervaart.

Een plek waar je kunt zijn.

Herken jij dat?
Je bent absoluut niet de enige!
En… je hoeft het niet alleen te dragen.

Ik nodig je van harte uit bij deze vrouwencirkel.